ضرورت اسکان امن در فرایند توانمندسازی فرزندان مستقل‌شده از مراقبت خوابگاهی
تجربه زندگی امن در کنار خانواده از بدیهی‌ترین حقوق هر کودکی است. این موهبت برای بسیاری از افراد پابرجاست با این حال گروهی به واسطه شرایط زندگیشان از آن محروم هستند. این محرومیت میتواند به اشکال مختلفی خود را نشان دهد. کودکی که در عین زندگی در خانواده متوجه خشونت، غفلت و بی‌مهری است. این دسته از کودکان شاید هرگز آنچنان که باید خانه را به مثابه فضایی امن و کانونی گرم تجربه نکنند. تعدادی از این کودکان ممکن است به دلیل شدت خشونتها سر از زندگی در موسسات رفاه کودک یا بهزیستی درآورند. این دسته‌ی اخیر در کنار فرزندان بی‌سرپرست فاقد حمایت خویشاوندی، زندگی متفاوتی را از سر میگذرانند. زندگی خوابگاهی که به رغم تمام تلاشهایی که میشود در بهترین حالت شبه‌خانوادههایی است که چندان مناسبتی با خانواده ندارند.
این دسته از فرزندان بعد از زندگی خوابگاهی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. آنها عموماً در نبود خانواده و به دلیل مشکلات و محدودیتهای مالی در مناطق پرخطر و بزه‌خیز زندگی میکنند. تعدادی از آنها ممکن است زندگی در خانه‌های موقت و حتی نا امن را تجربه کنند و گروهی بی‌خانمان شوند. به همن دلیل است تامین مسکن امن، اولین قدم توانمندسازی و ایجاد ثبات در زندگی فرزندان مستقل‌شده است. نبود مسکن امن موجب آشفتگی و عدم تمرکز جوانان مستقل‌شده میشود و میتواند تمام تلاشها و اقدامات دیگر را تحت تاثیر قرار دهد.
در این راستا بنیاد روشنای امید به عنوان یک نهاد تخصصی توانمندسازی فرزندان مستقل‌شده از بهزیستی در فرایند توان‌افزایی و استقلال این فرزندان، در گام‌های ابتدایی همکاری خود با فرزندان، تامین سرپناه امن را هدف میگیرد. در این مدل همکاری، تسهیلات مسکن در قالب وام در اختیار فرزندان قرار میگیرد. در فرایند انتخاب مسکن، فرزندان به صورت کامل همراهی میشوند. آنها تجربه‌ی چندانی برای رهن و اجاره‌ی ملک ندارند و ممکن است در جریان عقد قرارداد متضرر گردند. بنیاد روشنای امید آنها را با ملاحظات این حوزه آشنا میکند. واحد مددکاری اجتماعی بنیاد روشنا، به فرزندان توصیه‌های لازم را برای انتخاب هم‌خانه‌ی احتمالی به فرزندان ارائه میکند. فرزندان در این فرایند همانند سایر جنبه‌های توانمندسازی به اصول روشنی پایبند خواهند بود. اینکه حرمت مکان زندگی خود را نگه دارند و آن را از گزند حضور افراد نا امن و روابط پرخطر حفظ کنند. از اموال و اثاث منزل به خوبی نگهداری کنند. منزل را به پاتوق رفتارهای پرخطر تبدیل نکنند. آنها میبایست به قرارداد اولیه که در حضور مددکار بنیاد تنظیم شده پایبند بمانند؛ آنها حق دخل و تصرف همچون تغییر مبلغ رهن یا اجاره را ندارند. مشخصاً بنیاد روشنا با تاکید بر این اصول و خط قرمزها امیدوار است فرزندان چارچوبهای زندگی در حریم شخصی امن را تجربه و تمرین کنند؛ موضوعی که میتواند پایه‌ی تمامی اقدامات توانمندسازی باشد.
