فرورتیش رضوانیه: رسم زندگی کردن را به ما نیاموختند
فرورتیش رضوانیه هنرمند گرامی، دیگر میهمان روز اول «جشنواره بهارونه» بنیاد خیریه روشنای امید ایرانیان بود. او با حضور ارزشمند خود پای صحبت مسئولین این بنیاد خیریه نشست و از مشکلات جوانان مستقل شده از سازمان بهزیستی کشور مطلع شد. به امید نزدیکی روز افزون و بیش از پیش جامعه هنری و خیریه ها برای حل مشکلات این جوانان.
س: نظر خودتان درباره 18 سالگی چیست؟ برای شما فردای 18 سالگی اهمیت داشت؟
ج: حقیقت این است که اصلا به سن خاصی فکر نکرده ام، واقعا برای من مهم نبود که قبل یا بعد از 18 سالگی چه اتفاقی رخ می دهد. رسانه ها در جامعه ما نقش مهمی دارند و اطلاعات ما از طریق همین رسانه ها به روز می شود، همیشه روی موجی سوار هستیم که این رسانه ها مشخص می کنند واصلا نشد که در چنین سنی فکر کنیم و برای آینده خود به درستی برنامه ریزی کنیم، همان کارهایی را کردیم که جامعه برای من تعیین کرده بود و این خیلی تلخ است. مجرد بودن، مستقل شدن، زندگی در یک شهر دیگر، اینها همه هنجار و ناهنجارهای مختلفی بودند و هستند. مهارت آموزی اتفاق نیفتاد، حتی خیلی ها مستقل شدن را خوب نمی دانستند و این برای یک جوان بسیار سخت است، راه و رسم زندگی کردن را به ما نیاموختند. همین موضوع درباره جوانی که از نعمت داشتن پدر و مادر محروم بوده اند، بسیار جدی تر می شود. باید به این جوانان در چنین سن مهمی کمک حرفه ای کرد، نباید فقط پول داد، باید حرفه ای کمک کرد، باید ماهیگیری آموخت و تور ماهیگیری را تهیه کرد نه این که به جای آنها ماهی بخریم و برایشان طبخ کنیم.
س: اگر یک کارفرما بودید و قرار بود چند جوان را استخدام کنید، اگر متوجه بشوید که یکی از آنها به تازگی از سازمان بهزیستی مستقل شده، چه می کنید؟
ج: داستان این است که افراد عادی که زندگی خوب و راحتی هم داشته اند مشکلات زیادی دارند. در چنین شرایطی اصلا نمی شود و نباید نسبت به کسی که در بهزیستی بوده، نگاه بدی داشت، هر کسی ممکن است مشکل داشته باشد، مثلا هر کسی می تواند معلول باشد، من اگر عینک خود را بردارم، معلول هستم چون خوب نمی بینم، کسی که روی ویلچر نشسته معلول است اما می تواند کارش را انجام دهد چون ابزارش را در اختیار دارد. باید به همه احترام گذاشت و تبعیض در این میان هیچ جایگاهی ندارد. اگر تاثیری در رفتار من بگذارد مصداق بارز نژادپرستی است. نژادپرستی فقط به رنگ و پوست مربوط نمی شود. انسانها با هم برابرند. این همه جرم را چه کسانی مرتکب می شوند؟ جوان هایی که پدر و مادر داشته اند و به ظاهر زندگی سالم و خوبی داشته اند، مرتکب جرم نمی شوند؟ نه هیچ ربطی ندارد و در رفتار من هم تاثیری نخواهد گذاشت.
