ملاحظات و راهبردهای کار با فرزندان در فرایند ترک مراقبت
فرایند ترک مراقبت و خروج از مراکز شبه خانواده با اضطراب و چالش‌های زیادی برای فرزندان همراه است. این فرایند تغییر اساسی در زندگی جوانانی است که بخش عمده یا اغلب تمام زندگی خود را به صورت گروهی و به صورت تمام حمایت شده گذرانده‌اند. آنها با دنیای ناشناخته‌ای در ماه‌های آینده مواجه خواهند شد که کمترین تصوری از زندگی مستقل در آن ندارند و علاوه بر این با محدودیت‌هایی برای تامین مسکن مناسب، برخورداری از شغل خوب و روابط اجتماعی گسترده و عمیق مواجه هستند. لذا تمام متخصصانی که در این فرایند به نحوی با فرزند در شرف استقلال کار می‌کنند می‌بایست برخی الزامات رفتاری و حرفه‌ای را رعایت کنند که در ادامه به مهمترین آنها اشاره می‌شود:
- به فرزند احساس ارزشمندی منتقل شود و خود را فردی ارزشسمند و قابل احترام بشناسد.
- به گونه‌ای ارتباط برقرار کنید که فرزند احساس کند مورد مراقبت است.
- اعتماد و احترام دو طرفه با فرزند برقرار کنید.
- فرایند انتقال به زندگی به گونه‌ای طراحی و اجرا شود که به حفظ و توسعه شبکه ارتباطی فرزند با دیگران اعم از خانواده، دوستان و حامیان کمک کند.
- ارتباط مستمر فرزند با مراقبت کنندگان اعم از مدیر مرکز شبه خانواده، مددکاران اجتماعی و مربیان مرکز حفظ شود. برای این مهم باید کانال‌های ارتباطی همچون بازدیدهای مستمر و منظم، دعوت از آنها برای حضور در جشنها و رویدادها و حمایت از آنها به مثابه میانجی حفظ شود.
- به فرزندان مهارت‌های عملی مانند انجام سفرهای درون و بیرون شهری، روشهای خرید، برنامه ریزی برای اوقات فراغت، مدیریت خرج و دخل، مدیریت مخاطرات و … آموزش داده شود.
- امکان ارتباط با خانواده در دوره‌ی نگهداری مرکز و بازگشت به خانواده پس از ترک مراقبت را فراهم شود.
- به نظرات و نگرانی‌های فرزندان توجه شود و آرزوها و امیدهای آنها جدی گرفته شود.
- رنجها و آسیب‌های فرزندان به واسطه تجارب گذشته شان درک شده و پذیرفته شود.
- سعی شود تغییر در کادر و نیروی انسانی که با فرزندان در ارتباط هستند به حداقل ممکن کاهش یابد.
- تلاش شود خدمات با شرایط فرزندان و نیازهای منحصر به فرد آنها منطبق باشد.
- از کارکنان درگیر در فرایند حمایت شود تا بتوانند با انگیزه و انرژی کافی به فرزندان خدمت رسانی کنند.
- انگ و تبعیض از مهمترین موانع کیفیت زندگی فرزندان تحت مراقبت و مستقل‌شده است. نگرش منفی خواه در میان کارکنان و خواه در میان مردم باید هدف گرفته شود. این مهم نیازمند آگاه سازی جامعه و تلاش همه برای ترویج باورهای درست و مقابله با باورهای غلط در مورد فرزندان تحت سرپرستی بهزیستی است.
