نیکی مظفری: 18 سالگی برای من بحرانی گذشت

نیکی مظفری، همراه جوان و هنرمند روشنای امید در عرصه تئاتر و سینما، میهمان ویژه «جشنواره بهارونه» بود، این هنرمند گرامی در مصاحبه با خبرنگار وب سایت بنیاد خیریه روشنای امید ایرانیان گفت: 18 سالگی برای من خیلی بحرانی گذشت و به کمک خداوند از آن عبور کردم. متن مصاحبه با ایشان را در ادامه می خوانید.

س: خانم مظفری درباره 18 سالگی چه فکر می کنید؟ این سن خاص برای شما چه معنایی دارد؟ آیا این سن برای همه یک حس خوب و عالی دارد؟

سن 18 سالگی به لحاظ روانشناسی و روانشناختی برای هر فرد منحصر به فرد است و این موضوعی ایست که باید به صورت تخصصی بررسی شود، ما برای رسیدن به اهداف خود ایده هایی داریم و برنامه ریزی می کنیم اما همیشه اتفاقاتی رخ می دهند که ما را دچار ناهماهنگی می کند، 18 سالگی برای من سنی برای فراغت از دبیرستان و ورود به دانشگاه و کنکور بود، سن گواهینامه گرفتن، دانشگاه رفتن، مستقل شدن و برنامه ریزی برای خیلی از اتفاقات. من در تولد 18 سالگی خود، مادرم را در کنار خود نداشتم. این سن برای من خیلی بحرانی گذشت و برای من خاص بود و پیچیده، خداوند به من کمک کرد و من تلاش کردم تا از دل این بحران بگذرم و خود واقعی ام را پیدا کنم. بخشی از وجود من تا ابد دلتنگ است. روزی هم که متوجه شدم، شعار روشنای امید هم این است که «هجده سالگی فرق داره» متوجه شدم که این موضوع واقعا اهمیت دارد. من هستم پس باید درست زندگی کنم و خودم را بشناسم.

س: در مقام یک کارفرما فرضا به عنوان یک شخصی که مسئول استعدادیابی یک تئاتر بزرگ است، صدها جوان صف کشیده اند که تست بازیگری بدهند، اگر متوجه شوید چند نفر از آنها از بهزیستی باشند، چه رفتاری خواهید داشت؟

ج: هیچ فرقی ندارد، همه آدم ها با هم برابرند، مهم این است که در آن لحظه از آنها چه استعدادی ببینم، مهم این است که ویژگی های حرفه ای آدم ها را بررسی کنم. اتفاقا باید حمایت کنیم اما به صورت حرفه ای و درک کنیم که این عزیزان چه روزگاری با پشت سر گذاشته اند. باید به تلاش آنها احترام گذاشت و بیش از پیش باید از آنها حمایت کرد.

برای شما «امید» چقدر مهم است؟

من همیشه برای هدف هایی که در زندگی دارم، باید برنامه ریزی کنم و امید داشته باشم. امید همیشه به من کمک می کند تا به آینده امیدوار باشم.