مخاطب خدمات بنیاد خیریه روشنای امید چه کسانی هستند؟
روشنای امید به «جوانان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی» خدمات ارائه می‌کند.
«جوانان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی» دخترها و پسرهای جوانی هستند که به دلایل متعددی همچون بی‌سرپرست یا بدسرپرست بودن، به‌جای کانون خانواده تمام دوران نوزادی، کودکی و نوجوانی خود، یا بخشی از آن را در مراکز نگهداری تحت‌عنوان «خانه‌های کودک و نوجوان» و «شبه‌خانواده» سپری کرده‌اند و در سن هجده‌سالگی و با رسیدن به سن قانونی، با ترک‌مراقبت این نهادها مواجه شده و مجبورند زندگی مستقل خود را خارج از هرگونه حمایت سازمانی تشکیل داده و مدیریت کنند.
از «جوانان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی» چه می‌دانیم؟
سلامتی، شادی، برخورداری از عزت و اعتبار فردی، امنیت اجتماعی و اقتصادی و فرصت برابر برای بروز و تجلی استعدادها عوامل یا پیش‌نیازهایی هستند که برای تشکیل یک زندگی مطلوب و اثربخش مستقل در سنین جوانی ضروری است. بخش بزرگی از این عوامل در بستر خانواده به‌دست می‌آید و برگرفته از اعتبار و جایگاه خانواده و رفتار آنها در طول کودکی با فرزند و امکاناتی است که در اختیار او می‌گذارند.
«جوانان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی» در بخشی از زندگی خود یا حتی در تمام تجربه زیستی خود محروم از خانواده‌ای معمولی بوده‌اند و از این رو، تصورشان از مفهوم خانواده یا تجربه «زندگی در کانون خانواده» با دیگران متفاوت است. علیرغم تلاش‌های دست‌اندرکاران مراکز حمایتی برای فراهم‌کردن شرایط مناسب در این محیط‌ها، باید اذعان کرد که زندگی و رشد در مراکز نگهداری، به‌واسطه تجربه زندگی گروهی، فاصله زیادی با زندگی در کانون خانواده دارد.
سن 18سالگی که اوج بحران‌های جوانی و بلوغ را همزمان در خود دارد برای «جوانانی که در شرف استقلال از سازمان بهزیستی هستند» شکل دیگری دارد. بحران‌های شخصیتی، هویتی، پرسش‌های وجودی، آرمان‌ها، رؤیاها و آرزوهایی که همه انسان‌ها در این سن با آن موجه می‌شوند ولی فرزندان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی نه تنها از تجربه، اعتبار و مزایایی که اکثر افراد در طول کودکی و نوجوانی از بستر خانواده و ارتباطات آن به‌دست می‌آورند، محرومند، بلکه عدم شناخت کافی جامعه از این طیف جوانان اغلب باعث می‌شود مراودات فردی و ارتباطات اجتماعی آنها هم با موانع متعددی ایجاد شود.
البته که فرایند استقلال از مراکز حمایتی، نه‌تنها در ایران، بلکه در تمام کشورهای دنیا و حتی کشورهای پیشرفته غربی، فرایند دشوار و پرخطری است که بار اصلی آن بر دوش فرد مستقل‌شده است و اگر فرایند ترک‌مراقبت با حمایت و همراهی نباشد، می‌تواند خطرات و آسیب‌های جبران‌ناپذیری برای او و به‌تبع آن برای جامعه داشته باشد. از این رو، نقش نهادهای حمایتی و مسئولیت اجتماعی شهروندان و سازمان‌ها اهمیت پیدا می‌کند و بنیاد روشنای امید هم با چنین دیدگاهی، امیدوار به بهبود شرایط زندگی برای فرزندان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی است.
