نشست صمیمانه روشنای امید ایرانیان با اهالی قلم
از روز تقویمی خبرنگار چند روزی میگذرد و البته شاید هر روز برای همه روز خبرنگاری باشد، روزی برای آن که بدانیم چه خبر است، وعده خالق را جویا شویم، آن نّبَإ العظیمی که یک روز رخ مینماید و پرده بر میدارد از غفلتهای تودرتوی ما آدمیان. این بار اما خبر، خبری خوش بود، میزبان اصحاب رسانه بودیم و هم کلام فرهیختگانی از اهالی قلم، در جمع کسانی که برای توضیح دغدغههایمان نیازی به کلام نبود، چشمها کارشان را بلد بودند. کسانی که خداوند بر سلاحشان قسم یاد کرده. دور یک میز نشستیم و از یک درد کهنه گفتیم، از ماجرایی که البته نیمه پر لیوانش را هم دیدهایم و می بینیم اما عمق این دغدغه نگرانمان کرده و التهاب رو به رشد آن ما را بر آن داشته تا از رسانه ها مدد بگیریم. این خبرنگاران نستوه و مستقل، البته معطل همراهان خود نیستند و خود سالهاست که در این عرصه قلم فرسایی میکنند، آنها از این درد کهنه بی اطلاع نیستند و شاید مشکل بزرگشان موانع موجود بر سر راه پرداختن به آن باشد.
نشست بنیاد خیریه روشنای امید ایرانیان با سخنان مقدماتی خانم یاوری مدیرعامل بنیاد آغاز شد. وی با اشاره به پیشینه این بنیاد خیریه و فعالیتهای انجام شده، تصریح کرد: در ابتدای راه متوجه شدیم که مسائل چند بعدی این جوانان عزیز بسیار پیچیده است و بعد از بررسی های لازم تصمیم گرفتیم از پیگیری مسکن امن شروع کنیم. وی با اشاره به اهمیت این موضوع به منظور جلوگیری از بروز آسیب های بعدی در رابطه با اقدامات صورت گرفته و همچنین تاسیس مرکزی به شکل “شبه خانواده” اشاره کرد که 23 دختر تحت پوشش این بنیاد در آنجا اسکان داده شده اند. در تاسیس و نحوه ساماندهی این مرکز، تلاش بنیاد روشنای امید ایرانیان، ایجاد الگویی مناسب برای سایر همکاران در مراکز نگهداری و شبه خانواده ها است.
وی ادامه داد: “پس از مدتی، زمانی که به صورت نسبی خیالمان از وضعیت اسکان امن این فرزندان راحت شد، کم کم توانستیم به سراغ مسائل روحی و روانی عمیق آنها برویم. آسیبهای اجتماعی فراوانی وجود داشت که البته با چند مشاوره و گروه درمانی از بین نمیرفت و نمیرود. در ادامه خانم رسولی یکی دیگر از اعضای هیات مدیره بنیاد خیریه روشنای امید ایرانیان خاطرنشان کرد: جامعه و خیرین تا حدود زیادی از وجود این جوانان بی خبر هستند و ما به دنبال آن هستیم که به این جوانان کمک کنیم که مستقل و آسوده زندگی کنند.
در ادامه این جلسه نماینده ماهنامه جامعه پویا گفت: این موضوع دغدغه مشترک ماست و میشود فضای ثابتی را در رسانه ها در نظر گرفت تا فرصتی دائمی برای بیان مشکلات این جوانان وجود داشته باشد و مردم در جریان مسائل آنها قرار گیرند.ما آماده همکاری در این زمینه هستیم. خبرنگار ماهنامه شبکه آفتاب نیز افزود: ما هم آماده همکاری هستیم و این را وظیفه اهل قلم میدانیم، باید به سایر همکاران خود نیز بگوییم که حواسشان به این معضل باشد. اطلاع رسانی و فرهنگ سازی در این میان بسیار اهمیت دارد. خانم رسولی در ادامه افزود: هرگز به دنبال سیاه نمایی نیستیم و اجازه این کار را هم نمیدهیم، قرار است جامعه نسبت به این مسئله، حساس شود، ما میخواهیم به رسالت شهروندی خود عمل کنیم و مسئولیت اجتماعی خود را فراموش نکنیم. از جامعه خبری هم می خواهیم که نسبت به حساس کردن مردم و جامعه کوشا باشند و به ما در این زمینه کمک کنند. این موضوع خیلی اهمیت دارد که موضوع جوانان ترخیص شده از سازمان بهزیستی به یک خواسته تبدیل شود و جامعه نسبت به آن حساس شود تا با کمک همه این مسئله به صورت ریشهای حل شود. می خواهیم کمک کنیم که این جوانان با این همه استعداد و توانایی که دارند در حسرت رسیدن به آرزوهای خود نمانند.
در ادامه این نشست به مسائل مددکاران فداکار شاغل در بهزیستی هم اشاره شد، کسانی که گاهی حقوق کم خود را هم به موقع دریافت نمیکنند. این عزیزان زحمات زیادی میکشند اما با مشکلات ساختاری، قانونی و بودجه ای زیادی بر سر راهشان مواجه اند. در بخش دیگری از نشست بنیاد روشنای امید ایرانیان با اصحاب رسانه بر این نکته تاکید شد که نگاه گام به گام می تواند در این مسیر کمک کند. پرداختن به صورت مرحله ای به مسائل مربوط به شیرخوارگاه، از سن 6 تا 12 سالگی، سپس زندگی تا مرز 18 سالگی و بعد از آن که برای دومین بار این فرزندان در زندگی خود، گویا سر راه گذاشته میشوند و بار دیگر تنهایی و بی پشتوانگی را با همه وجود خود حس میکنند، می تواند موثرتر و راهگشاتر باشد. همچنین ترحمهای غیرسازنده و مطالعه نشده در زمان تحصیل، بر روحیه این کودکان و نوجوانان اثر بدی می گذارد که باید در جای خود بررسی شود. در پایان این نشست، خبرنگار روزنامه شرق بر لزوم کمک گرفتن از افراد دلسوز و متخصص برای بررسی ریشه ای ابعاد این موضوع، لزوم ایده پردازی و پرهیز از تکرار بیهوده در اطلاع رسانی و فرایند تولید محتوا تاکید کرد.