ضرورت اسکان امن در فرایند توانمندسازی فرزندان مستقل‌شده از مراقبت خوابگاهی
تجربه زندگی امن در خانواده از بدیهی‌ترین حقوق هر کودکی است. این موهبت برای بسیاری از افراد پابرجاست با این‌حال، گروهی به‌واسطه شرایط زندگی از آن محروم هستند. این محرومیت می‌تواند به اشکال مختلفی خود را نشان دهد. کودکی که در عین زندگی در خانواده متوجه خشونت، غفلت و بی‌مهری است. این دسته از کودکان شاید هرگز آن‌چنان که باید خانه را به‌مثابه فضایی امن و کانونی گرم تجربه نکنند. تعدادی از این کودکان ممکن است به‌دلیل شدت خشونت‌ها از زندگی در مؤسسات رفاه کودک یا بهزیستی سردرآورند. این دسته اخیر کنار فرزندان بی‌سرپرست فاقد حمایت خویشاوندی، زندگی متفاوتی را از سرمی‌گذرانند. زندگی خوابگاهی که به‌رغم تمام تلاش‌هایی که می‌شود در بهترین حالت شبه‌خانواده‌هایی است که چندان مناسبتی با خانواده ندارند.
چالش‌های فرزندان در نبود مسکن امن
این دسته از فرزندان پس از زندگی خوابگاهی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. آنها عموماً در نبود خانواده و به‌دلیل مشکلات و محدودیت‌های مالی در مناطق پرخطر و بزه‌خیز زندگی می‌کنند. تعدادی از آنها ممکن است زندگی در خانه‌های موقت و حتی ناامن را تجربه کنند و گروهی بی‌خانمان شوند. به‌همین دلیل است که تأمین مسکن امن، اولین قدم توانمندسازی و ایجاد ثبات در زندگی فرزندان مستقل‌شده است. نبود مسکن امن موجب آشفتگی و عدم تمرکز جوانان مستقل‌شده می‌شود و می‌تواند تمام تلاش‌ها و اقدامات دیگر را تحت‌تأثیر قرار دهد.
بیشتر بخوانید
کودکان بهزیستی از کجا می‌آیند و به کجا می‌روند؟
ملاحظات و راهبردهای کار با فرزندان در فرایند ترک مراقبت
تأمین مسکن امن در روشنای امید
در این راستا، روشنای امید به‌عنوان یک نهاد تخصصی توانمندسازی فرزندان مستقل‌شده از سازمان بهزیستی در فرایند توان‌افزایی و استقلال این فرزندان، در گام‌های ابتدایی همکاری خود با فرزندان، تأمین سرپناه امن را هدف می‌گیرد. در این مدل همکاری، تسهیلات مسکن در قالب وام در اختیار فرزندان قرار می‌گیرد. در فرایند انتخاب مسکن، فرزندان به‌صورت کامل همراهی می‌شوند. آنها تجربه چندانی برای رهن و اجاره ملک ندارند و ممکن است در جریان عقد قرارداد متضرر شوند.
روشنای امید آنها را با ملاحظات این حوزه آشنا می‌کند. واحد مددکاری اجتماعی بنیاد، به فرزندان توصیه‌های لازم را برای انتخاب هم‌خانه احتمالی به فرزندان ارائه می‌کند. فرزندان در این فرایند همانند سایر جنبه‌های توانمندسازی به اصول روشنی پایبند خواهند بود. اینکه حرمت مکان زندگی خود را نگه دارند و آن را از گزند حضور افراد ناامن و روابط پرخطر حفظ کنند. از اموال و اثاث منزل به‌خوبی نگهداری کنند. منزل را به پاتوق رفتارهای پرخطر تبدیل نکنند. آنها باید به قرارداد اولیه که در حضور مددکار بنیاد تنظیم شده پایبند بمانند؛ حق‌دخل‌و‌تصرف همچون تغییر مبلغ رهن یا اجاره را ندارند. مشخصاً روشنای امید با تأکید بر این اصول و خط قرمزها امیدوار است فرزندان چهارچوب‌های زندگی در حریم شخصی امن را تجربه و تمرین کنند؛ موضوعی که می‌تواند پایه تمامی اقدامات توانمندسازی باشد.
انتهای پیام
