ملاحظات فرزندان در فرایند ترک مراقبت
فرایند ترک‌مراقبت و خروج از مراکز شبه‌خانواده با اضطراب و چالش‌های زیادی برای فرزندان همراه است. این فرایند تغییری اساسی در زندگی جوانانی است که بخش عمده یا اغلب تمام زندگی خود را به‌صورت گروهی و با حمایت کامل گذرانده‌اند. آنها با دنیای ناشناخته‌ای در ماه‌های آینده مواجه خواهند شد که کمترین تصوری از زندگی مستقل در آن ندارند و علاوه بر این با محدودیت‌هایی برای تأمین مسکن مناسب، برخورداری از شغل خوب و روابط اجتماعی گسترده و عمیق مواجه هستند. لذا تمام متخصصانی که در این فرایند به‌نحوی با فرزند در شرف استقلال کار می‌کنند، باید برخی الزامات رفتاری و حرفه‌ای را رعایت کنند که در ادامه به مهم‌ترین آنها اشاره می‌شود.
- به فرزند احساس ارزشمندی منتقل شود و خود را فردی ارزشمند و قابل‌احترام بشناسد.
- بهگونهای ارتباط برقرار کنید که فرزند احساس کند مورد مراقبت است.
- اعتماد و احترام دوطرفه با فرزند برقرار کنید.
- فرایند انتقال به زندگی بهگونهای طراحی و اجرا شود که به حفظ و توسعه شبکه ارتباطی فرزند با دیگران اعم از خانواده، دوستان و حامیان کمک کند.
- ارتباط مستمر فرزند با مراقبت‌کنندگان اعم از مدیر مرکز شبه‌خانواده، مددکاران اجتماعی و مربیان مرکز حفظ شود. برای این مهم باید کانال‌های ارتباطی همچون بازدیدهای مستمر و منظم، دعوت از آنها برای حضور در جشن‌ها و رویدادها و حمایت از آنها به‌مثابه میانجی حفظ شود.
- به فرزندان مهارت‌های عملی مانند انجام سفرهای درون و بیرون شهری، روش‌های خرید، برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت، مدیریت خرج‌ودخل، مدیریت مخاطرات و… آموزش داده شود.
- امکان ارتباط با خانواده در دوره نگهداری مرکز و بازگشت به خانواده پس از ترک مراقبت را فراهم شود.
- به نظرات و نگرانی‌های فرزندان توجه شود و آرزوها و امیدهای آنها جدی گرفته شود.
- رنج‌ها و آسیب‌های فرزندان به‌واسطه تجارب گذشته‌شان درک‌شده و پذیرفته شود.
- سعی شود تغییر در کادر و نیروی انسانی که با فرزندان در ارتباط هستند به حداقل ممکن کاهش یابد.
- تلاش شود خدمات با شرایط فرزندان و نیازهای منحصر‌به‌فرد آنها منطبق باشد.
- از کارکنان درگیر در فرایند حمایت شود تا بتوانند با انگیزه و انرژی کافی به فرزندان خدمت‌رسانی کنند.
- انگ و تبعیض از مهم‌ترین موانع کیفیت زندگی فرزندان تحت‌مراقبت و مستقل‌شده است. نگرش منفی، خواه بین کارکنان و خواه مردم باید هدف گرفته شود. این مهم نیازمند آگاه‌سازی جامعه و تلاش همه برای ترویج باورهای درست و مقابله با باورهای غلط درباره فرزندان تحت‌سرپرستی سازمان بهزیستی است.
انتهای پیام
