مشکلات و چالش‌های فرزندان در فرایند ترک مراکز مراقبت
فرزندان در فرایند ترک مراکز نگهداری یا اصطلاحاً «ترک‌مراقبت» با چالش‌ها و مشکلات مختلفی روبرو هستند. این چالش‌ها و مشکلات، آینده آنها را با بحران‌های فراوانی روبرو کرده و توانمندسازی و استقلال آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در این بخش، برخی از مهم‌ترین مشکلات را با هم مرور خواهیم کرد:
عدم آمادگی ذهنی برای ترک‌مراقبت
عموماً فرزندان تصوری از آینده و زندگی خارج از شبه‌خانواده را ندارند و ازنظر ذهنی برای ترک‌مراقبت به آمادگی لازم نرسیده‌اند. فرزندان در روزهای منتهی به ترک مرکز با تنش‌ها و اضطراب‌های بسیاری روبرو می‌شوند. احساس سردرگمی در آنها کاملاً آشکار است و در نبود روابط امن و پایدار، احساس بی‌پناهی می‌کنند. این مشکلات در دوران پس از ترک‌مراقبت نیز ادامه می‌یابد، تا جایی که یافته‌ها نشان می‌دهد در ماه‌های اول ترک مرکز مشکلات سلامت روان افزایش می‌یابد.
فقدان مهارت‌های شغلی و بیکاری
فرزندان در بیشتر مراکز تا سنین ترک‌مراقبت، مهارت شغلی چندانی به‌دست نمی‌آورند. در بهترین حالت، آنها مدرک فنی‌وحرفه‌ای دریافت می‌کنند که تخصصی برای‌شان به‌دنبال ندارد و اغلب مطابق میل‌شان هم نیست. فرایند اشتغال، به‌ویژه اشتغال پایدار معمولاً طولانی‌مدت است و نیازمند کسب مهارت، که با توجه به بی‌ثباتی بازار، تورم و… آینده شغلی این فرزندان را با مشکلات بزرگ‌تری مواجه می‌کند.
اغلب فرزندان در آغاز نزد دیگران مشغول به‌کار می‌شوند. این گروه از فرزندان مستقل‌شده، همانند سایر همسالان خود و افراد تازه‌کار با مسائلی مانند درآمد پایین، فقدان تجربه برای مدیریت تنش‌ها و روابط در محیط کار مواجه هستند. آینده این فرزندان با توجه به آن‌چه درباره اشتغال پایدار در سنین پایین و در دوره رکود اقتصادی گفته شد، با چالش‌های فروانی روبرو شده است.
عدم دسترسی به مسکن امن و باکیفیت
یکی از مشکلات و چالش‌های اصلی در فرایند استقلال فرزندان، تدارک مسکن امن و مناسب است. با توجه به تورم اخیر مسکن در دنیا و کشورمان، بازار اجاره مسکن بسیار نابسامان بوده و آمارها حاکی از آن است که گاهی تا ۷۰درصد درآمد یک خانواده صرف تأمین مسکن می‌شود. لذا تهیه مسکن مناسب در چنین شرایطی با توجه به محدودیت منابع مالی در دسترس این فرزندان، امری دشوار است و ناگزیر با گزینه‌های محدود همراه می‌شود.
کشورهای مختلف سازوکارهای متفاوتی برای اسکان فرزندان مستقل‌شده ارائه می‌دهند؛ از زندگی در خوابگاه‌های خودگردان گرفته تا اجاره اتاق با قیمت‌های پایین و کمک هزینه رهن و اجاره. اجاره یک خانه توسط چند نفر، ابتکار عمل دیگری است که فرزندان تازه مستقل‌شده از آن استفاده می‌کنند. با این‌حال، مشکل مسکن بین این جوانان زیاد بوده، تا جایی‌که در برخی کشورها تجربه بی‌خانمانی بالایی در این گروه ثبت شده است. در ایران اما مسئله عموماً به‌شکل اجاره مسکن در مناطق محروم‌تر و حاشیه شهرها نمایان می‌شود. زندگی در حاشیه شهرها، تهیه مسکن به‌صورت اشتراکی و زندگی در پانسیون‌ها اَشکالی از اسکان فرزندان است که با پیامدهای ناگواری نیز همراه است.
ترک تحصیل
از دیگر چالش‌های زندگی در مراکز شبه خانواده می‌توان به ضعف تحصیلی و احتمال ترک تحصیل اشاره کرد. زندگی خوابگاهی و گروهی شرایط نابرابری برای پیگیری تحصیلی به‌وجود می‌آورد. زندگی در اتاق‌های مشترک، نبود پشتیبان تحصیلی و محدودیت در دسترسی به اساتید مجرب بخشی از چالش‌های تحصیلی فرزندان است. کنار این محدودیت‌ها، بسیاری از مدیران و مربیان مراکز شبه‌خانواده نیز بر این باورند که فرزندان باید هرچه زودتر وارد بازار کار شوند و این نگرش، خود چالش‌ها را دوچندان می‌کند.
بیشتر بخوانید
ضرورت اسکان امن در فرایند توانمندسازی فرزندان مستقل‌شده از مراقبت خوابگاهی
ملاحظات فرزندان در فرایند ترک مراقبت
فقر
فقدان حمایت خانواده، عدم‌دسترسی به اشتغال پایدار، ضرورت تأمین هزینه‌های زندگی و مسکن در ابتدای جوانی مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی این فرزندان است که زمینه‌های اصلی بروز فقر می‌شود. آنها در ۱۸سالگی و در شرایطی که بار مسئولیت زندگی بر دوش‌شان است باید شغلی برای خود دست‌وپا کنند و تمامی هزینه‌های زندگی را تقبل کنند. این شرایط آنها را در شرایط شکننده اقتصادی قرار می‌دهد.
انتهای پیام
