از ترک مراقبت به مراقبت
یکی از مهم‌ترین پرسش‌های مربوط به ترک مراقبت سازمانی، مسئله اسکان و فرایندهای پیچیده‌‌اش، و یافتن جایی به‌اسم «خانه» است. «خانه» یکی از شاخص‌های مهم برای زندگی انسان‌هاست. یافتن این شاخص در محله‌ای امن برای فرزندانی که به‌تازگی محل زندگی موقت خود را از دست داده‌اند، چالش‌برانگیزتر است.
آنها پس از ترک‌مراقبت و بدون تکیه‌گاه مناسب یا داشتن منابع مالی برای زندگی در محله‌ای امن با چالش‌های بزرگ و حتی مخربی روبرو می‌شوند و نیاز به حمایت و همراهی ما دارند. از تأمین هزینه‌های جاری زندگی تا پس‌اندازی برای پرداخت اجاره در پایان ماه، از مسائل ارتباط اجتماعی و آشنایی و سازگاری با محیط کار تا رسیدگی به سلامت ذهنی و جسمی خودشان، همگی مسائل مهمی هستند که یک جوان در بدو ورود به جامعه باید مراقبش باشد. به‌اینها تنهاشدن یکباره را هم اضافه کنید- هم ازنظر حمایتی و هم جداشدن از دوستانی که در مرکز داشتند.
تمرکز روی خانه امن از آن جهت اهمیت دارد که بر تمام عوامل زندگی اجتماعی فرد تأثیرگذار است و نداشتن این شاخص حیاتی می‌تواند آغازی بر آسیب‌های اجتماعی نوجوانی شود که به‌تازگی از مراقبت خارج شده. پیچیدگی‌های شرایط ترک‌مراقبت سازمانی ممکن است آن‌چنان چالش‌برانگیز شود که جوانی را از ترک‌مراقبت به مراقبت دوباره نیازمند کند.
انتظارات غیرواقعی از زندگی پس از ترک‌مراقبت
دوره‌ای که تحت‌مراقبت در مراکز نگهداری سپری شده بر زندگی مستقل موفقیت‌آمیز پس از ترک‌مراقبت تأثیر مستقیم دارد. دلایل ورود به سیستم مراقبت هم به‌خودی خود اثری طولانی‌مدت دارد؛ بسیاری از کودکان به‌خاطر آزار یا اهمال وارد این سیستم می‌شوند. فرزندان پس از ترک‌مراقبت سازمانی حس می‌کنند انتظارات غیرواقعی از زندگی مستقل مانعی برای گذار موفقیت‌آمیز است. برخی درک مشخصی از اسکان موقت، پرداخت اجاره خانه یا درخواست وام ندارند. بسیاری از جوانان صرفاً هیجان دارند که مستقل می‌شوند و از قوانین سفت‌وسخت مراکز و مددکاران‌شان رها می‌شوند. ولی این را هم تأیید می‌کنند که آمادگی ندارند و زندگی مستقل شامل چه چیزهایی می‌شود.
برنامه‌ریزی نامناسب
برخی از جوانان هنگام ترک‌مراقبت سازمانی حس نمی‌کنند مشارکت فعالانه‌‌ای در تصمیم‌گیری‌ها برای مسکن‌شان داشته باشند. بااینکه این فرایند ممکن از یکی دوسال پیش‌تر آغاز شود، ولی آماده‌شدن جوان‌ها برای ترک‌مراقبت سازمانی می‌تواند تبدیل به چالشی برای خودشان و مددکاران شود و از این‌رو برنامه‌ریزی مناسب برای مسیرراه می‌تواند فهرستی از نیازهای فرزندان مهیا کند.
ترک‌تحصیل
جوانان پس از ترک‌مراقبت سازمانی با احتمال کمتری نسبت به همتایان خود سراغ دانشگاه، آموزش یا حتی اشتغال می‌روند- سال 2016، نزدیک به 40درصد از جوانان بین 19 تا 21سال خود را هیچ‌کدام از این گزینه‌ها نکردند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که استقلال اغلب با چیزی همزمان می‌شود که برخی به آن «دوره بحرانی» در تحصیل می‌گویند که هم برای ترک‌مراقبت و هم برای ترک مدرسه 18سال است. به‌طور نگران‌کننده‌ای، برخی از جوانانی که ترک‌مراقبت می‌کنند، پیش از تکمیل دوره دبیرستان‌شان از مراکز خارج می‌شوند. این ترک‌تحصیل اغلب به‌این خاطر است که فرزند، پس از ترک‌مراقبت سازمانی، از جایی که تحصیل می‌کرده بسیار دور می‌شود.
خانه‌های دولتی
اولویت‌های دولتی برای امکان استفاده از چنین تسهیلاتی منطقه‌به‌منطقه و حتی کشوربه‌کشور فرق می‌کند. علاوه بر این، برای مثال در سال 2015، تنها 6800 واحد مسکونی دولتی اضافه وجود داشت که این رقم نسبت به سال 2010 نزدیک به 40هزار واحد بود. مشکلات اقتصادی یکی از دلایل تغییرجهت دولت در این زمینه است و علاوه بر آن، دولت باید چنین امکاناتی را داشته باشد تا برای استفاده مهیا کند.
اسکان حمایتی
این نوع از اسکان ارائه خدمات حمایتی مثل مراقبت، حمایت مالی یا نظارت بر زندگی ساکنین منازل مسکونی است که معمولاً توسط مؤسسات دولتی انجام می‌شود. علاوه بر این در چنین منازلی ممکن است اتاق‌ها به‌طور مشترک استفاده شود یا استفاده از منزل به‌شکل ساعتی (روزانه/شبانه) انجام شود. این موضوع می‌تواند برای ترک‌مراقبت سازمانی یک نقطه ایست باشد، چراکه فرایند رسیدن آنها به استقلال را طولانی‌تر می‌کند.
تجربه بی‌خانمانی
برخی از جوانان پس از ترک‌مراقبت سازمانی بی‌خانمانی را تجربه می‌کنند. آنها از تأثیر چنین شرایطی بر سلامت روان و حس امنیتشان می‌گویند. زندگی در شرایط عاریه‌ای یا بی‌خانمان‌بودن یعنی اینکه جوان چون انتظارات خود را روزبه‌روز نمی‌دانسته، نتوانسته با زندگی‌اش پس از استقلال همراه شود.
ترک‌مراقبت موفق
با این‌وجود، جوانانی هم بوده‌اند که با چالش‌هایی مواجه شده و از آنها عبور کرده‌اند. با اجازه‌دادن به جوانان برای ریسک‌های مثبت در محیط‌های حامیانه، به‌آنها قوت‌قلب و اعتماد به‌نفس می‌دهیم. حمایت درست بسیار مهم است و تضمین می‌کند که جوانان امنیتشان را حفظ کرده و از ریسک‌های خطرناک دوری کنند.
پیشنهادها
مسئول جوانانی که ترک‌مراقبت سازمانی می‌کنند، نهادهای مرتبطند. همان‌طور که بسیاری از جوان‌ها پس از استقلال‌شان همچنان حمایت‌های والدین خود را دارند، دولت‌ها هم باید تضمین کنند که جوانان تحت‌پوشش‌شان حمایت‌های لازم را دریافت می‌کنند. این پیشنهادها برخی از وظایفی است که دولت‌ها می‌توانند در قبال فرزندان خود داشته باشند.
- اصلاح قوانین اسکان برای تغییر اولویت‌ها و مشمول قراردادن افراد زیر 25سال پس از ترک‌مراقبت
- افزایش کمک‌هزینه استقلال فرزندان که پس از ترک‌مراقبت با چالش کمتری در زمینه اسکان روبرو شوند.
- استفاده از مسکن دولتی.
- برنامه‌ریزی ترک‌مراقبت با فرزند تحت‌مراقبت مشورت و بررسی شده تا از منعطف‌بودن آن اطمینان حاصل شود.
- تضمین حمایت همه‌جانبه پس از ترک‌مراقبت تا سن 25سالگی.
- ارتباط با یک حامی مطمئن برای مشورت در شرایط ضروری.
