ترس از مسکن ناامن پس از ترک مراقبت
طبق شواهدی که از زندگی جوانان پس از ترک مراقبت سازمانی گزارش شده، آنها وقتی به مسکن مستقل یا خانه‌ای مشترک نقل‌مکان می‌کنند با خطرات و منازعات بسیاری روبرو می‌شوند. این گزارش جدید که نتیجه تحقیق مشترک مرکز نگهداری از کودکان برناردو و لوازم خانگی آی‌کیا نشان می‌دهد که برخی از جوانان پس از استقلال تجربیات خود را از زندگی مستقل «بسیار ترسناک» توصیف کرده‌اند.
مسکن ناامن
این مرکز نگهداری در بخشی از گزارش خود با 23 جوانی که ترکمراقبت کرده‌اند درباره تجربیات‌شان از زندگی مستقل پس از ترک مراقبت سازمانی مصاحبه کرده و متوجه شده که بسیاری از آنها وقتی مراقبت سازمانی را ترک می‌کردند حمایت کافی دریافت نکرده‌اند و اغلب در مسکنی که برای زندگی رفته‌اند احساس ناامنی کرده یا کارشان به خیابان‌ها کشیده است.
بسیاری از این جوانان درباره زندگی با افرادی حرف زده‌اند که مشکلات مصرف مواد یا الکل داشته و یکی از آنها گفته که به‌سادگی ممکن است زندگی با افراد نادرست باعث سقوط‌شان شود. زن جوانی پس از ترکمراقبت فاش کرد که درخواست داده بود که در مسکن مشترک با مردان نباشد، با این‌حال خودش را کنار چهار مرد بزرگ‌تر از خودش یافت که به او حس ناامنی و معذب‌بودن می‌دادند، تا جایی که شب‌ها در خانه خودش نمی‌توانست دستشویی برود.
کیفیت مسکن
در این گزارش، کیفیت مسکنی که جوان‌ها پس از ترکمراقبت اغلب خود را در آن می‌یابند محدوده اصلی نگرانی افراد مصاحبه‌شونده بود. یکی از این دختران جوان با جزییات توضیح داد که به‌خاطر رطوبت و کپکی که در خانه‌اش بود، دچار بیماری ریوی شده و در بیمارستان بستری شده بود. او می‌گوید: «خیلی هیجانزده بودم که مستقل می‌شوم و به خانه خودم می‌‌روم. روز اول بار سنگینی از روی شانه‌هایم برداشته شد. ولی متوجه اشتباهات نشدم- کاش وقتی برای دیدن خانه رفته بودم، یک حامی همراهم آمده بود تا بعداً متوجه این حجم از کپک و رطوبت نشوم.»
او ادامه می‌دهد: «مدام حس ناخوشی می‌کردم- سردرد، سرماخوردگی، عفونت در سینه. شش‌بار با این فکر که دچار عفونت ریه شده‌ام، پیش دکتر رفتم. آنها فکر می‌کردند در ریه‌ام خون لخته شده و باید سریع به بیمارستان بروم. مشخص شد که کپک و رطوبت باعث شده دچار بیماری ریوی شوم. وقتی کپک‌ها را آزمایش کردند، مقدار زیادی هاگ در خونم پیدا شد. یک‌هفته در بیمارستان خوابیدم و این عفونت تاابد در ریه‌هایم باقی می‌ماند.»
یکی دیگر از جوانان مستقل‌شده پس از ترک مراقبت با فرزندش به خانه مستقلی رفته و متوجه مسئله رطوبت و کپک شده. او گفته: «کپک همه‌جا بود، روی پرده‌ها و روی لباس‌ها و همه‌جا. وقتی به شورا درباره وضعیت خانه‌ام گفتم جواب‌شان خیلی ساده بود: خیلی مهم نیستند.»
رابطه صاحبخانه‌ها با مستأجر خاص
این گزارش نشان می‌دهد جوانان پس از ترکمراقبت به‌دلایل بسیار در تلاش برای دستیابی به زندگی مستقلی با کیفیت بالا و مسکنی اشتراکی‌اند. صاحبخانه‌ها اغلب برای جوانانی که مراقبت سازمانی را ترک کرده‌اند، تبغیض قائل می‌شوند زیرا آنها را به‌دیده «مخاطره‌ای» بالقوه در گروه مستأجرینی ببینند که ممکن است اجاره را پرداخت نکنند یا به ملک‌شان خسارت بزنند. طبق این گزارش، جوانان مستقل‌شده هم اغلب برای تأمین ضامن اجاره دردسر دارند.
همین‌جا زندگی کن، یا بی‌خانمان باش!
اخیراً به جوانانی که ترکمراقبت کرده‌اند، این حق داده می‌شود که مسکن خود را انتخاب کنند و اصولاً این فرصت را دارند که سه ملکی که به آنها نشان داده می‌شود، رد کنند و سپس آنها را در دسته «عامدانه بی‌خانمان» قرار دهند. هرچند، این گزارش می‌گوید که اغلب به این جوانان گفته می‌شود اولین جایی را که به آنها پیشنهاد شده، قبول کنند، به‌خصوص از طرف خیرین و بدون ملاحظه اینکه برای‌شان جای مناسبی است یا نه.
به‌علاوه اینکه آنها در این مصاحبه تعریف کردند که پس از ترک مسکن تخصیص‌داده‌شده‌ای که از ترس امنیت‌شان ناچار به قبولش شده بودند، چگونه آنها را در وضعیت «عامدانه بی‌خانمان» گذاشته‌اند.
بیشتر بخوانید:
چالش اسکان امن، مانع بزرگ دانشجویان بدسرپرست برای ادامه تحصیل در دانشگاه
چگونه شرایط را هنگام ترک مراقبت بهبود بخشیم؟
نتایج تحقیقات و پیشنهادها به دولت
یکی از این جوان‌ها تعریف کرده که پس از فرار از خشونت خانگی در مسکن‌های اشتراکی یا نیمه‌مستقل، در حالی که بقیه هم به‌خاطر رفتارهای سایر ساکنین احساس ناامنی کرده و از آنجا رفته بودند، اصلاً هیچ حمایتی از او برای مسکن نشده است.
مرکز برناردو پس از این تحقیق به دولت پیشنهاد کرده برای مسکن‌های نیمه‌مستقل «استانداردهای بسیار باکیفیت» تهیه کند، سطح حمایت مالی موجود برای جوانانی که زندگی در مراقبت را تجربه کرده‌اند افزایش دهد و اقامت افرادی را که ترکمراقبت می‌کنند تا سن 21سالگی برای مراکز نگهداری تسهیل کند.
مدیرعامل برناردو می‌گوید دولت باید این «فرصت یکتا» را بقاپد تا سیستم مراقبت سازمانی را ازطریق «گزارش مستقل زندگی کودکان در مراقبت اجتماعی» که برای دولت آماده می‌شود، ارتقا دهد.
او می‌گوید داشتن خانه‌ای پایدار و امن یکی از مهم‌ترین عوامل برای کمک به جوانان پس از ترکمراقبت است تا از تروماهای گذشته بهبود یافته، مدارک معتبری بگیرند و شغل امن و پایداری داشته باشند. هرچند تحقیق ما ثابت کرد که اغلب از جوانان پس از ترکمراقبت انتظار می‌رود در شرایطی که نامناسب است و بدتر از آن ناامن زندگی کنند.
او درباره زندگی در خانه‌های مشترک می‌گوید برخی از افراد پس از ترکمراقبت هیچ چاره‌ای ندارند جز اینکه با افرادی زندگی کنند که به موادمخدر و الکل اعتیاد دارند، در حالی که برخی دیگر هم در مسکن‌های جاگیر می‌شوند با کپک و رطوبت که تأثیر شدیدی بر سلامت‌شان دارد. در موارد بدتر هم جایی که انتظار دارند «خانه» باشد، چنان ناامن است که کارشان به خیابان می‌رسد.
جاویدخان، مدیرعامل برناردو می‌گوید: «ما برای فرزندان خودمان چنین چیزی را نمی‌پذیریم- پس برای آسیب‌پذیرترین جوانان جامعه هم نباید بپذیریم. ما باید شرایطی را برای آنها مهیا کنیم که وقتی خواستند زندگی مستقل خود را داشته باشند، مسکن امن و مناسب با نیازهای‌شان باشد.»
