سرپرستی موقت چیست؟
وقتی بحث مراقبت تحت سرپرستی می‌شود، بسیاری می‌خواهند معنای سرپرستی را بدانند. طبق تعاریف موجود، سرپرستی موقت سیستمی است که در آن یک خردسال تحت مراقبت قرار بگیرد یا زندگی‌اش را در یک خانه گروهی (انجمن مراقبت از کودکان مسکونی، مرکز درمان‌گری و…) یا خانه شخصی یک سرپرست دارای گواهی‌نامه دولتی و یک عضو خانواده تأییدشده توسط دولت بگذراند، که به فرد انجام‌دهنده دومی «والد موقت» گفته می‌شود.
دلایل زیادی وجود دارد که یک کودک یا حتی جوان نمی‌تواند با خانواده اصلی خودش زندگی کند؛ دلایلی همچون غفلت، آزار، بیماری والدین، درگیرشدن با پلیس یا ازهم‌پاشی خانواده. اینجا جایی است که مددکاران اجتماعی وارد می‌شوند. خانواده‌های موقت می‌توانند برای کودکان و جوانان محیطی برای پیشرفت و موفقیتشان مهیا کنند. معنای واقعی سرپرستی موقت این است: مهیاکردن عشق، مراقبت و حمایت موردنیاز از کودکان و جوانان آسیب‌پذیر برای ارتقای موفقیتشان.
برخی از مقدمات سرپرستی موقت فقط برای دوره موقتی از زمان است، در حالی که مسائلی که کودک را در معرض مراقبت موقت قرار می‌دهد، حل شده باشد. هرچند کودکان و جوان‌ها هم ممکن است سال‌ها همراه خانواده موقت خود زندگی کنند. این موضوع به شرایط و نیازهای فردی آنها بستگی دارد.
نقش سرپرست موقت
سرپرستی موقت می‌تواند کاری کاملاً متعهدانه باشد. شما به‌عنوان یک سرپرست موقت این فرصت را دارید که در زندگی کودکی یک فرد جوان تفاوتی واقعی ایجاد کنید. می‌توان گفت نقش یک مراقب موقت گذاشتن چندین کلاه بر سر است. مراقب موقت همراه مراقبت روزانه از کودکان و جوانان باید مسئولیت‌های کلیدی دیگری هم داشته باشد:
- بازی در نقش یک الگو
- آموزش روزانه ابزارها و مهارت‌هایی همچون آشپزی
- حصول اطمینان از حضور مرتب در مدرسه و انجام تکالیف
- مهیاکردن تجربیات جدید برای آنها، مثل تعطیلات
- حمایت از سلامت جسمی و روانی‌شان
- دنبال‌کردن پیشرفت و کامیابی‌های‌‌شان
- تشویق آنها به داشتن رابطه مثبت و سالم با خانواده اصلی‌شان در زمان مناسب
- شرکت در تمرینات منظم برای افزایش دانش و مهارت‌های مناسب
اینها تنها چند روش متفاوت برای سرپرستان موقت است که می‌توانند از طریق آن روی زندگی کودکان‌شان تأثیر بگذارند. شما به‌عنوان یک مراقب موقت این منفعت را دارید که می‌توانید شاهد اولین آثار کارتان روی آنها باشید. پاداش‌تان هم دیدن جوانانی است که روابط سالمی دارند، اعتمادشان جلب شده، عزت‌نفس‌شان افزایش یافته، مهارت‌های جدید آموخته‌اند و مهم‌تر از همه کودکی‌ای را که لیاقتش را داشته‌اند، تجربه کرده‌اند.
انواع مختلف سرپرستی موقت
وقتی در حال تعریف مراقبت موقت هستید، مهم است به‌یاد داشته باشید که انواع مختلفی از مراقبت موقت وجود دارد که بسته به نیازهای هر فرزند مربیان ارائه می‌کنند. پیشینه و پرورش هر کودک منحصر به خود اوست و کودکان اغلب ممکن است بسته به تجربیات‌شان رفتاری متفاوت از خود نشان دهند.
ما می‌دانیم که هر کودکی منحصربه‌فرد است که به‌همین خاطر هم هست که باید کوشش کرد مراقبتی سفارشی برای هرکدام ارائه کرد که هریک از نیازهای فردی آنها را شامل شود. به‌همین خاطر در زمینه سرپرستی موقت می‌توان از اصطلاحات متفاوتی استفاده کرد که برخی از آنها به این شرح است:
- مراقبت کوتاه‌مدت: شیوه موقت سرپرستی کودکان و نوجوانانی است که حین آماده‌سازی و تصمیم‌گیری برای مراقبت بلندمدت‌شان، نیازمند خانه باثباتی هستند.
- مراقبت بلندمدت: مراقبت بلندمدت یعنی کودک یا نوجوانی با والدین موقت متعهدی زندگی می‌کند تا به دوران بلوغ برسد.
- مراقبت ضروری: سرپرستان مراقبت ضروری به جوانان در جایی که نیازمند محیطی امن و سالم برای مدتی کوتاه هستند، مراقبتی کوتاه‌مدت ارائه می‌دهند. این نوع مراقبت بیشتر براساس شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی اتفاق می‌افتد.
- مراقبت والد و فرزندی: در این نوع مراقبت، علاوه بر فرزند، یکی از والدین او هم می‌تواند تحت مراقبت قرار بگیرد.
- مراقبت فرجه‌ای: این مراقبت فرصتی لازم را برای سرپرست موقت یا خانواده اصلی کودک مهیا می‌کند.
تفاوت سرپرستی موقت و فرزندخواندگی
سرپرستی موقت اغلب به‌خاطر اشتراکات موجود، با فرزندخواندگی اشتباه گرفته می‌شود. هرچند تفاوت‌هایی هم بین این دو مورد وجود دارد که آنها را از هم جدا می‌کند. تفاوت‌های کلیدی بین این دو تفاوت قانونی است. به تعبیر ساده، حکم فرزندخواندگی رابطه قانونی کودک را با خانواده اصلی‌اش پایان می‌بخشد، ولی مسئولیت کودکانی که تحت مراقبت موقت هستند و در مراکز کودک و نوجوان زندگی می‌کنند، همچنان برعهده مقامات محلی و والدین اصلی‌شان است.
